Η παραδοσιακή Ιαπωνική κουζίνα δια μέσω των Αιώνων

Την εποχή Edo (1603-1868), άρχισε να αναπτύσσεται η τάση για πιο εξευγενισμένες γεύσεις και τροφές παρασκευασμένες ιδιαίτερα για να ικανοποιούν και τα πιο ιδιαίτερα γούστα. Ήταν η αρχή για την δημιουργία της σημερινής διατροφικής κουλτούρας του Tokyo.

Το Tokyo είναι μια από τις πόλεις που φημίζονται για τις γαστριμαργικές της απολαύσεις. Από την παραδοσιακή Ιαπωνική κουζίνα, που σερβίρεται στα κλασικά εστιατόρια, μέχρι και στις γωνιές πρόχειρου φαγητού, μπορεί κανείς να απολαύσει περίφημες λιχουδιές. Τα κύρια χαρακτηριστικά της Ιαπωνικής μαγειρικής είναι η χρήση φρέσκων πρώτων υλών και η εντυπωσιακή παρουσίαση των πιάτων.

Τον 18ο αιώνα το Tokyo αναπτύσσεται σε μεγάλο εμπορικό και αστικό κέντρο που συγκεντρώνει κάθε είδος ανθρώπων, από εργάτες και εμπόρους, διερχόμενους, μέχρι και πολεμιστές, αυξάνοντας τις διατροφικές ανάγκες του πληθυσμού του. Την εποχή εκείνη δημιουργούνται τα πρώτα κιόσκια, στέκια για πρόχειρο φαγητό. Αργότερα, τα κιόσκια αυτά θα γίνουν μικρά εστιατόρια και μπαρ, οι προάγγελοι των φαγάδικων, που κατέκλεισαν τους δρόμους του Tokyo, εξυπηρετώντας κάθε μορφής και επιπέδου ανθρώπους, από την ανώτερη τάξη μέχρι και ιδιαίτερες κατηγορίες, με ιδιαίτερες απαιτήσεις, όπως είναι οι καλλιτέχνες. Έμπειροι μάγειροι ετοίμαζαν από παραδοσιακά δείπνα πολλών πιάτων, μέχρι και απλοποιημένες εκδόσεις για να ικανοποιήσουν ακόμη και τους πολεμιστές. Είναι γνωστό το περίφημο kaiseki που σερβίρεται ακόμη και σήμερα στα πολυτελή παραδοσιακά εστιατόρια και ξενοδοχεία.

Βρισκόμαστε στην εποχή Edo, την εποχή που δημιουργούνται νέες τάσεις στην Ιαπωνική μαγειρική. Εισάγονται πολλά νέα διατροφικά προϊόντα, γίνεται γνωστή η χρήση μπαχαρικών, σόγιας, ξυδιού, γλυκού κρασιού από ρύζι και αρχίζει να διαμορφώνεται μια νέα φιλοσοφία: φαγητό εκτός σπιτιού. Η νέα Ιαπωνική κουζίνα αποτελείται κυρίως από sushi, unagi (χέλι ψημένο με γλυκιά σάλτσα, την kabayaki sauce), tempura (λαχανικά και θαλασσινά πανέ) και soba (ζυμαρικά).

Την εποχή Edo αρχίζει η καταγραφή των συνταγών και των τεχνικών μαγειρέματος, πράγμα που συνετέλεσε στη δημοτικότητά τους και την ευρεία χρήση τους. Παρουσιάστηκαν και τα πρώτα βιβλία. Το 1824 εκδόθηκε στην Osaka ένας οδηγός, το Edo Kaimono Hitori Annai, που περιείχε τα πιο δημοφιλή καταστήματα και εστιατόρια του Tokyo, για να βοηθήσει τους επισκέπτες από άλλα μέρη της Ιαπωνίας να γευτούν την περίφημη κουζίνα του.

Φημισμένες είναι οι χειροποίητες καραμέλες που επωλούντο στους δρόμους του Tokyo. Η τέχνη αυτή εξακολουθεί να γοητεύει ακόμη και σήμερα. Η πρώτη ύλη είναι το mizuame, ένα γνωστό γλυκαντικό από τους αρχαίους χρόνους, που ανακατεύεται με νερό και αέρα, ζεσταίνεται και πλάθεται σε διάφορα όμορφα σχήματα. Είναι πολύ διασκεδαστικό και ενδιαφέρον να παρακολουθεί κανείς τη διαδικασία αυτή.

Φρέσκιες πρώτες ύλες, ωραία παρουσίαση των πιάτων και χειροποίητες καραμέλες